Κατά το Κατάρ και την κατάρα

by Sotos

mickey Οι ελληνικές τράπεζες έχουν γεμίσει λεφτά με τη σέσουλα από της δόσης τα κονδύλια, που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση. Τα άλλα ρέουν ήδη στα… κανάλια, που αρδεύουν την αγορά. Το 10% που πρέπει να βάλουν στις τράπεζες συμμετοχή οι μέτοχοι, μέσω αύξησης μετοχικού κεφαλαίου, θα εισρεύσει για πλάκα· για να κρατικοποιηθούν, ούτε λόγος. Το βεβαιώνει, άλλωστε, και ο Σάλλας, γνωστός αυτός για τις ακέραιες και αξιόπιστες προφητικές του ικανότητες εμβελείας ήδη από την εποχή των 7.000 μονάδων του Γενικού Δείκτη του Χρηματιστηρίου.

Επίσης, η εμπιστοσύνη αποκαθίσταται ολοταχώς, χάρη στην ευρύτερη αναστροφή του κλίματος στην αγορά ρευστότητας, κάτι που αποτυπώνεται με επιστροφή των καταθέσεων –μου το πιστοποίησε αυτό και ο λαχειοπώλης μου. «Πέντε τζακ-ποτ», μου είπε. «Μαζεύουν λεφτά;», τον ρωτάω. «Όχι, δεν αγοράζει κανείς λαχείο, για να του τύχει», μου απήντησε.

Δεν ξέρω τι λέει ο λαχειοπώλης, ο οποίος που να ξέρει, λαχειοπώλης που είναι, αλλά γενικά, η ανάπτυξη ήδη προαναγγέλει εαυτόν σαν την τρομπέτα στην 5^η Συμφωνία του Μάλερ –το πένθιμο εμβατήριο που ακολουθεί να εκληφθεί, παρακαλώ, ως επουσιώδες.

Οι νοικοκυραίοι απειλούνται να χάσουν τα σπίτια τους, και άλλες ακρότητες. Δεν μπορεί να μπούμε φυλακή όλοι· το πολύ-πολύ να περιφράξουμε με κάγκελα την Ελλάδα. Αλλά αυτό θα ήταν σαν να φεύγουμε από το ευρώ, ή και την Ε.Ε.· έτσι δεν είναι; Όμως η παραμονή μας στο Ευρώ είναι περίπου απολύτως, εντελώς, διόλου, εξ ολοκλήρου, διασφαλισμένη. Αν συντηρείται ως θέμα, είναι για να ξαναβγεί από την ψύξη ως απειλή, φόβος και δίλημμα σε περίπτωση εκλογών, τις οποίες, όπως διαβάζω, μελετούν στο Μαξίμου, έχοντας βάλει κάτω τους στιβαρούς τους εγκεφάλους, αναλύοντας δημοσκοπήσεις και δοκιμάζοντας τα νερά μιας απίθανης κοτσάνας, που λέγεται ίδρυση νέου κόμματος με μετεμφυλιακή ονομασία. Και όλα τούτα πριν ακόμα φύγουν οι δυνάμεις κατοχής. Αυτό θα πει γνώση της Ιστορίας!

Το δίχως άλλο, η ανάταξη της ελληνικής Οικονομίας είναι καθαρά θέμα χρόνου, όπως όλα τα πράγματα σε αυτή την ζωή. Έτσι δεν λένε; Τώρα, κατά πόσον παραμονή μας στο Ευρώ και ανάταξη συνδέονται πλέον με σχέση συμβατότητας, αυτό είναι ένα θέμα που μπορεί να περιμένει, όπως ακριβώς μπορεί να περιμένει και το θέμα της σχέσης Κράτους και Εκκλησίας, υπό το πρίσμα της διατήρησης αυτής ως Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου, καθότι τα άλλα τέτοια υπερπληθή νομικά πρόσωπα, που καταργούνται, συγχωνεύονται κ.τ.λ., αφορούν σε ανούσιους Οργανισμούς τεμπέληδων και άχρηστων, την ώρα που εκσυγχρονιζόμαστε και γινόμαστε Ευρώπη· επιτέλους!

Μη σας παραπείθουν, στο μεταξύ, κάτι σκόρπιες ακρότητες. Λ.χ., η μάχη μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης στα γραφεία του υπουργού Εργασίας. Να μην ξεχνάμε ότι πολύ σωστά έγραψε σήμερα η Εφημερίς της Κυβερνήσεως, νουθετώντας την κυβέρνηση: «Είναι κοινώς παραδεκτό ότι στα χρόνια της Μεταπολίτευσης το ΚΚΕ δεν έδωσε δικαιώματα στις αρχές ή στη Δικαιοσύνη. Η δράση του, πολιτική και συνδικαλιστική, υπήρξε σχεδόν υποδειγματική και επί της ουσίας μετριοπαθής για κομμουνιστικό κόμμα». (Το Μετέωρο Βήμα, κύριο αρθρο) Άρα δεν συντρέχει ουσιαστικός λόγος ανησυχίας. Το μόνο που θα έπρεπε να ανησυχεί τον μετριοπαθή είναι ότι το πρόγραμμα και τα μέτρα του εφαρμόζονται κανονικά. Θα βγει τελικά αυτός από το σπίτι του, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Κοντολογίς, τα πράγματα επιτρέπουν και μια κάποια επανάπαυση από τους αρμοδίους, δηλαδή την κυβέρνηση. Μην φαντασθείτε! Όχι τίποτε υπερβολές, π.χ., κατά το εργασιακό πρότυπο (εξαιρείται η βραχύβιος πιτσαρία) που ανέδειξε τον Επαίτη στη σημερινή του θέση ευθύνης, βέβαια. Όχι. Αλλά… ε, μια επίσκεψη εδώ, μια άλλη εκεί, μια τρίτη παραπέρα, αμβλύνουν όσο νάναι την εδραία εικόνα αμίμητου όκνου, θρέφοντας ευήθεις και ευαπάτητους. Πιο χαριτωμένη από όλες, εκείνη στο Κατάρ. Ως μέσον σταθερής τροχιάς η κυβέρνηση, εκτελεί το παλαιό δρομολόγιο.

Έχετε πάει ποτέ στην Ντόχα, την πρωτεύσουσα του Κατάρ; Α… Μόλις φθάνεις στο αεροδρόμιο, σου βάζουν στο κούτελο ένα αυτοκόλλητο που λέει: «Έχω έρθει εδώ, διότι έχετε χρήματα, αλλά δεν σας το κάνω θέμα για να μην με περάσετε για λιγούρη». Εσύ δεν το βλέπεις το αυτοκόλλητο· μόνο αυτοί το βλέπουν. Με την ευκαιρία της πρόσφατης νέας κυβερνητικής επίσκεψης, προσέθεσαν τώρα και δεύτερο αυτοκόλλητο στο πίσω μέρος του κρανίου της ελληνικής αποστολής: «Σας θεωρώ και κουτούς, διότι πιστεύω ότι ξεχάσατε την προηγούμενη φορά που ξαναήρθαμε!» Κατόπιν τούτου πλειάς Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών συζητεί τώρα την επένδυση εκεί για την κατασκευή υδροηλεκτρικού εργοστασίου, ώστε να έχουν οι άνθρωποι ενέργεια, όταν κάποτε στερέψουν από γαιάνθρακες.

Τα ωραίο είναι, με υποδειγματική σιγουριά για όποιον το αμφισβητεί, ότι οι άοκνες, φιλότιμες και επάγρυπνες μυστικές μας υπηρεσίες ήσαν μέχρι κεραίας ενήμερες σχετικά με την παρουσία εκεί του Τούρκου πρωθυπουργού. Είναι αυτές οι ίδιες υπηρεσίες, ο τέως επικεφαλής των οποίων δηλώνει δημοσίως ότι δεν γνώριζε για την λίστα Λαγκάρντ. Φυσικά αυτός έχει πια αλλάξει· ως ονοματεπώνυμο. Έτσι πάει… Άλλα ονοματεπώνυμα αλλάζουν, και άλλα μένουν, σε τούτη τη χώρα, τα ίδια.

Αυτά, λοιπόν, με το Κατάρ. Υπάρχει, ασφαλώς, και η άποψη ότι στο πλαίσιο ενός τεραστίου απόκρυφου σχεδίου –δεν κοινοποιούνται τέτοιες κορυφαίες υποθέσεις– είχε προηγηθεί συνάντηση του απίθανου με το μουστάκι και την ταμπλέτα στην Κωσταντινούπολη με τον Ερντογάν, για να προλειανθεί καταλλήλως το έδαφος, ώστε να συναντηθεί με τον Σουλεϊμάν ο Επαίτης και να μοιράσουν οι δυό τους τις τύχες ενός αβέβαιου κόσμου, που κρέμεται από τα… χείλη τους· και δεν συμμαζεύεται… Πολύ παρασκήνιο! Εγώ, όμως, δεν κάνει να τα λέω τούτα, διότι παίζω, λέει, έτσι το παιγνίδι του Μαξίμου που θέλει να πουλήσει την συνάντηση για τυχαία…

Ωσάν να είμαστε ελεύθερη χώρα, όλες οι εκδοχές μπορεί να στέκουν· για το Κατάρ. Αλλά εμείς εδώ δεν μιλάμε για το Κατάρ. Για την κατάρα μας μιλάμε. Για την κατάρα μας… Έτσι δεν είναι;